Obsessie met vorm

Indiase journalistiek is schrikbarend institutioneel. Politie en politici zijn zo'n beetje de enige bronnen voor journalisten, die niet van hun bureau lijken weg te slaan. Een gemiddeld voorpaginastuk wemelt bovendien van de afkortingen, titels en zelfs nummers van wetsartikelen. Dat weerspiegelt dan wel weer de Indiase politiek, waarin legalistisch gesteggel nogal eens de plaats inneemt van inhoudelijk debat.

Met de verkiezingen in aantocht wordt de krant dan ook haast onleesbaar voor leken. De laatste rel betreft de voorzitter van de machtige, maar op papier onpartijdige Kiescommissie, die een lid van diezelfde commissie wil wippen vanwege diens vermeende banden met de Congrespartij.

Dat is voor de ene krant aanleiding de lezer te vervelen met een reeks juridische argumenten en precedenten die moet aantonen dat zo'n actie onconstitutioneel is, terwijl de andere heel ver in het verleden duikt van het te verwijderen commissielid, op zoek naar misstappen - sommige meer dan dertig jaar geleden - die het wrakingsverzoek rechtvaardigen.

Hoe de rivaliserende partijen, facties en politici de grote problemen van India gaan aanpakken, in welke volgorde en waarom, je leest er een maand of twee voor de verkiezingen nagenoeg niets over. Je vraagt je af waar de kiezers in "de grootste democratie ter wereld" hun stem dan wel op baseren.