Pakistan en 'Het Dossier' Mumbai

De nasleep van de lugubere slachtpartij die islamitische terroristen 26 november aanrichtten in Mumbai, is uitgemond in een zelfs voor diplomatieke begrippen bijzonder kinderachtig potje bekvechten. Trouw maken de kranten hier dag in dag uit gewag van iedere lange neus, beschuldigende vinger en uitgestoken tong.

Centraal staat doorgaans de map vol bewijsstukken ('Het Dossier' genaamd) die India in december naar Pakistan zond. De ene dag beweert een lid van het verbrokkelde Pakistaanse regime dat die informatie tekortschiet, de dag daarop roept een Indiase minister dat dat onacceptabel is, en de volgende dag belooft een andere Pakistaan dat er echt actie volgt.

Vraagt de Indiase regering een dag later waar die actie dan blijft, dan luidt het antwoord dat Het Dossier toch onvoldoende bewijs bevat om te vervolgen. Of dat het spoor van hun eigen onderzoekingen naar land X leidt (felle protesten land X). Of dat de daders Indiërs zijn, en het dus een binnenlandse kwestie betreft.

Vervolgens is er altijd wel weer een Indiase politicus te vinden die dan geërgerd roept dat 'alle opties open zijn'. Waarop een ander weer sussend naar 'Het Dossier' verwijst, en alles weer opnieuw begint.

De politieke situatie in Pakistan is diffuus en instabiel, maar India is ook verdeeld over de kwestie. De hindoenationalistische oppositie vindt dat de regerende Congrespartij veel te veel geduld heeft met het trainerende Pakistan.

Tegelijkertijd beschuldigt ze de Congrespartij er van de 'Indiase connectie' van de Mumbai-terroristen te verdoezelen, met het oog op de moslimachterban en de toch al wankele interreligieuze vrede.

Pakistan heeft geen baat bij een snelle oplossing van de zaak. India heeft een revaliderende premier zonder duidelijke plaatsvervanger, en over een maand of twee zijn er verkiezingen. Het bekvechten gaat nog wel even door.