Liefde in een kastesysteem

Hartverwarmend - of hartverscheurend - liefdesverhaal in The Hindu vandaag, dat zelfs Wakker Nederland bereikte: Indiaas stel woont al 25 jaar onder een boom, verstoten uit hun dorp in noordoost-India omdat de families hun huwelijk niet pruimden.

Ze bouwden een hutje onder die boom naast een station, waar ze de bamboestokjes verkopen waarmee vermoeide treinreizigers hun tanden poetsen.

Romantisch natuurlijk. Maar helemaal niet ongewoon in een land waar jaarlijks duizenden paartjes de benen nemen omdat de families geen toestemming geven voor een huwelijk.

Het verbaasde me aanvankelijk hoe wijdverbreid en vanzelfsprekend het is, dat families bepalen wie een geschikte huwelijkskandidaat is. Een levendige 16-jarige jongen uit Bangalore vertelde me in de trein met glinsterende ogen over zijn vriendin Monika.

Hij was duidelijk smoorverliefd, maar ze wisten dat het niets kon worden: ze zouden moeten weglopen, net als het stel onder de boom. Want er moet binnen de kaste gehuwd worden. Ook in het mondaine Bangalore. Er zijn trouwens honderden kasten, maar de jongen kent er 'een stuk of 25'.

Met spijt in zijn ogen vertelt hij het zijn ouders niet aan te kunnen doen, weglopen. Of hij zijn eigen kinderen zulke beperkingen zou opleggen? Natuurlijk niet. 'Ik hou niet van het kastesysteem, het is niet goed. Maar mijn ouders weten niet beter.'