Vrijdagavond in Bangalore. Outsourcing capital of the world. Stad van goed verdienende, jonge, dynamische, work-hard-play-harder hi-tech middenklasse van 'India's Silicon Valley'.In de uberhippe F-bar op de derde verdieping: Dakterras met leren fauteuils en grote kussens, binnen glanzende muren van plexiglas en een dansvloer waarboven een vrolijke dj Ibiza-stijl house uit een iMac tovert.
Muziek, lichten, drank, dansvloer en een zaal gevuld met over-the-top opgedofte jonge mensen - alles spant samen om je te verleiden tot wat verboden is: ritmisch bewegen met verschillende lichaamsdelen tegelijk op de maat van de muziek. Beter bekend als dansen.
Zodra je meer doet dan zachtjes bewegen met het hoofd, komt er een in het zwart geklede man, meestal met snor, om je beleefd doch dringend te vermanen: No dancing sir.
Alleen de dj mag achter zijn apparatuur op en neer hupsen, maar hij steekt zijn frustratie niet onder stoelen of banken. Aan het eind van de avond - rond half twaalf sluit het uitgaansleven in het mondaine Bangalore - wordt zijn oproep tot revolutie enthousiast ontvangen.
Sluipenderwijs is in Bangalore het dansen verboden. Jongeren praten er wat beschaamd over. Ja, sinds een paar maanden wordt het dansverbod strikt gehandhaafd, vertelt de 27-jarige Vidula.
Volgens haar gaat het om een monsterverbond tussen extremistische hindoes en bezorgde ouders, die hun kinderen we een pleziertje gunnen maar ook verontrust zijn door de als westers bestempelde drink- en danscultuur.
Ze hebben wel gedemonstreerd tegen de verstikking van het uitgaansleven, vertelt Vidula's 25-jarige vriend Aashith. Het enige resultaat: Een verbod op demonstraties tegen het dansverbod.
Ik ervaarde de dansloze disco als een grote inbreuk op mijn vrijheid. En als dansen verboden is, vormt een dansvloer in een gezellige club met goede muziek dan geen schoolvoorbeeld van uitlokking?
.JPG)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten